ترابانت، ماشینی دودر با بدنه ای پلاستیکی

ترابانت، ماشینی دودر با بدنه ای پلاستیکی

برلین، ۱۹۹۰

پس از تظاهرات گسترده مردم، حکومت سوسیالیست آلمان شرقی متلاشی شد و همه آلمان زیر پرچم نظام سرمایه داری یا کاپیتالیزم قرار گرفت. خبرنگارانی که به بخش شرقی دیوار برلین اعزام میشدند با تعجب به ماشینی نگاه می‌کردند که همه خیابان ها را اشغال کرده بود: ترابانت!

ترابانت ماشینی دودر با بدنه ای از پلاستیک سخت و ۲۶ اسب بخار قدرت و ماکزیمم سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت و شتاب صفر تا صد ۲۱ ثانیه بود. در طول ۳۴ سال تولید مداوم این ماشین کوچکترین تغییری در مشخصات آن ایجاد نشد ولی با اینحال مردم برای خرید آن ممکن بود چندین سال در لیست انتظار منتظر بمانند. حال آنکه در آن طرف دیوار برلین میتوانستید ماشین‌های مدرن متنوعی چون پورشه، بنز، ب ام و، آئودی و فولکس واگن با موتورهای چهار زمانه و سیستم تهویه و سیستم صوتی و قدرتهای بالای ۱۷۰ اسب بخار را از هر فروشگاهی خریداری کنید.

توضیح بیشتر درخصوص این خودرو:

ترابانت Trabant یک خودرو است که از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۹۰ در آلمان شرقی سابق توسط شرکت خودرو سازی  VEB Sachsenring Automobilwerke Zwickau  تولید می‌شد.

ترابانت خودرویی کوچک و ارزان‌قیمت بود که از پیشرانه ۲ سیلندر دو زمانه بهره می‌برد. این خودرو تا پس از فروپاشی دیوار برلین نیز تولید می‌شد.در طول نزدیک به سه دهه بیش از سه میلیون ترابانت در آلمان شرقی تولید شد که این خودرو را به متداول‌ترین خودروی آلمان شرقی تبدیل نمود.

بدنه این خودرو از مخلوطی زمخت از آشغال پنبه و صمغ رازیانه بود به نام دوروپلاست تا ماده‌ای ضدزنگ و ابدی باشد اما مشکل همین است که در طبیعت تجزیه نمی‌شود و در صورت سوختن بسیار سمی است و در تولید انبوه ترابانت به عنوان یکی از خودروهای مردمی مورد استفاده قرار گرفته بود از این رو بقایای ترابانت‌های فرسوده یا از وسط نصف شده و به استفاده‌های عجیب می‌رسیدند یا اینکه در کنار جاده‌ها منظره‌ای مانند یک خودروی زامبی ایجاد می‌کردند.

این خودرو بی‌کیفیت به عنوان دومین خودروی مردمی آلمان برای فریب کارگران پس از بیتل شناخته می‌شود. البته تولید این خودرو به معنی حذف تفاوت طبقاتی نبود و در کنار آن وارتبورگ که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴ تولید می‌شد نیز بود که مخصوص افراد خاص بود. اما در ۱۹۶۴ شکل آن تغییر یافت و نامش شد مدل ۳۵۳ که به هانس بوگندو نیز مشهور شد و ۲۵ سال تولید شد. ترابانت شد نماینده سرکوب‌شده‌ها در مقابل وارتبورگ ۳۵۳ یا همان وولکز پلیس سریعتر با ۷ اسب قدرت بیشتر و شیک.

تولید ترابانت در سال ۱۹۹۱ برای متوقف شد و شرکت سازنده آن هم منحل شد.

در پایان جنگ سرد سال ۱۹۸۹ در تظاهرات گسترده صفی طولانی از ترابانت‌های دودزا پای دیوار برلین جمع شدند تا به غرب بروند و بوی دود آنها باعث تسلیم شدن مأموران مرزی شد و ترابانت به عنوان نماد شکستن دیوار بعداً روی باقیمانده دیوار نقاشی گرافیتی شد.

ترابانت مدل‌های فراوانی دارد که از این ترتیب قرارند:

P50، که با نام ترابانت ۵۰۰ هم شناخته می‌شود (تولید از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۲)

ترابانت ۶۰۰ (۱۹۶۲–۱۹۶۴)

ترابانت ۶۰۱ (۱۹۶۳–۱۹۹۱)

و نهایتاً ترابانت ۱٫۱، که در سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ با موتور ۱٫۱ لیتری فولکس واگن عرضه می‌شد.

ترابانت ۱٫۱ تافته‌ای جدا بافته از خانواده ترابانت بود که با موتور فولکس واگن پولو (که نوع موتورش در زبان انگلیسی VW Polo نامیده می‌شد) و پس از به تاریخ پیوستن ترابانت‌های دو سیلندر دو زمانه با یک موتور چهار زمانه و به مدت یک سال به بازار عرضه شد.